Cornelis van den Brink

Mini-biografie gemaakt door leerlingen groep 8 van de 2e Van der Huchtschool te Soest

Cornelis van den Brink is geboren op 12 juni 1923 in Soest.
Hij werd Kees genoemd en zijn beroep was werkman.
Hij woonde bij zijn ouders aan de rand van Soest; dichtbij de bossen. Hij is nooit getrouwd geweest.

Op 25 oktober 1944 werd in het bos dat vlakbij de woning van de familie Van den Brink lag door de Duitsers gezocht naar gevluchte Canadese krijgsgevangenen.
Kees vond de mannen en die avond bracht hij de drie Canadezen mee naar huis.
Zijn ouders en de andere onderduikers die er al woonden gaven hen te eten.
Daarna bracht Kees hen naar een hol in het bos dat eerder was gegraven om je te verstoppen als er razzia’s waren.

De behoefte aan onderdak voor onderduikers was in 1944 groter dan ooit. Naast de Joodse mensen liepen nu ook jonge mannen het gevaar om opgepakt te worden voor de Arbeidsinzet in Duitsland.
Het aantal adressen waar ondergedoken kon worden was niet genoeg, omdat mensen vaak bang waren voor wat de Duitsers zouden doen als het ontdekt werd.

Begin november 1944 sloot Kees zich aan bij de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers (LO) en de Binnenlandse Strijdkrachten (BS) in Soest. Al die tijd bleef hij
de drie Canadezen verzorgen. Na een tijd werd besloten een nieuwe ondergrondse schuilplaats voor de mannen te bouwen. Toen deze schuilplaats bijna klaar was werden de Canadezen door de Duitsers ontdekt, maar ze wisten gelukkig te ontsnappen.

Op 27 november 1944 gingen Kees en twee andere mannen van de Binnenlandse Strijdkrachten opnieuw naar het hol om wapens en munitie te halen. De Duitsers wachtten hen echter op en Kees en één van de andere mannen van de Binnenlandse Strijdkrachten liepen in de val.

Na gevangen te hebben gezeten in Soesterberg en Utrecht werd Kees overgebracht naar de gevangenis in Amsterdam. Hij werd ook op de lijst van Todeskandidaten gezet; een lijst met mannen en vrouwen die doodgeschoten zouden kunnen worden als de Duitsers hiervoor een reden zagen.

Uit wraak voor een bomaanslag die het verzet uitvoerde bij spoorlijn Amsterdam-Hilversum bij Diemen werden Kees en vier andere verzetsmensen op 6 januari 1945 doodgeschoten. Samen met zijn lotgenoten werd hij begraven in een massagraf in de duinen bij Overveen.
Kees was pas 21 jaar oud.