Herinneringen van een Soester Pauselijke Zouaaf IX

Peter van Doorn

Het wordt steeds moeilijker in en rond de stad Rome. Wat maakt onze Peter van Doorn allemaal mee, Revolutie in Rome, en dan de beroemde Veldslag bij Mentana.
(redactie)

Alle nachten in de wapens en in het geheel niet slapen, als het was dat wij nog een weinig konde rusten dan was het nog op de steenen. Zij deden al geweld om Rome in opstand te brengen, maar zij zijn altijd door ons tot stilstand gebragt alhoewel zij toch menig kameraad van ons verradelijk om het leven hebben gebragt en verwond
Het was zoo als wij door de Stad liepen om korve te doen dan moesten wij ons geweer bij ons hebben anders zouden zij ons aangerand hebben op de straat alhoewel zij ons evenwel in den avond nog verradelijk betrokken, maar wij hebben ons daarvoor zwaar gewroken door dat het menige Revelutieonaar het met zijn leven heeft moeten bekoopen ook hebben wij veel te doen gehad met de Garribaldianen zij hebben door listige streeken bijna al de steedjes van de Paus in bezit genomen om ons op verscheidene wijzen uit Rome te lokken als wij er uit waren dan können zij door werken met de Revelutie maar het gelukte haar toch niet.
Garribaldi stuurde in den beginnen maar kleinne troepjes naar de Steedjes om ons alzoo op onderscheidene wijzen uit Rome te lokken en dat hij alzoo Rome van een anderen kant kon innemen. Wij gingen er dan weder op uit om den vijand te verjagen en als wij hun er uit gejaagd hadden kwam hij weder van een anderen kant met een groote troep om ons alzoo te verjagen wij verloren alzoo den eenen stad na den anderen en er bleef ons niets meer over dan maar te trachten Rome te bewaren.
Rome werdt alzoo door ons in verdediging gesteld, aan alle poorten werdt eenen verschanzing opgerigt, en daar werden vier groote kanonnen voor geplaatst en door alle muren van de Stad werden schietgaten gemaakt
Wij waren vijf dagen achtereen in de kleeren om op de vijand te wachten maar hij kwam niet maar bleef alleen onze Steedjes bezitten maar na eenige dagen kwam op eens de tijding als dat een frans Generaal met veertig duizend man op weg was om ons te helpen en bij te staan zij waren reeds te Zevitia Vechia zes uren van Rome , nu leefden wij weder, op en waren weder vol moed.
Nu bleven wij niet meer in Rome, om het zelve te bewaken, maar gingen er weder op uit, om de vijand weder uit te Steeden te verjagen.
Onze tweede Veldslag is beter raak geweest dan de eerste en de Generaal zeide, dat de Slag van Kastiviterbo er maar een kinderspel bij geweest was. Wij vertrokken dan uit Rome, in de nacht van den 2 November onder komando, van een fransch Generaal, wij waren met acht duizen man bij elkaar Zouaven Karbiniers Dragonders en fransche Zouaven met twaalf kanonnen.

DE VELDSLAG BIJ MENTANA
0 beminde lezer het was indrukwekkend en plegtig om zulk een troep midden in de nacht bij fakkellicht, en met volle muziek, de poort te zien uittrekken, onze bestemming was naar Monterotonde zes uren van Rome nogal een schoone Stad dezelve was in genomen van de Garribaldiaanen en zij waren er in met dertien duizend man en wij moesten hen weder er uit gaan jagen een zeer groot werk voor ons toen wij drie uren geloopen hadden kregen wij op de helft afstand groote rust en werdt er voor ons koffij gekookt en kregen wij brood en kaas dit was zeer schoon om te zien, het was een zeer schoon veld, waar wij rust kregen met een afschutting, er om heen van dikke houten.
Maar gij had eens moeten zien hoe gaauw dit alles was afgebroken, er was wel duizend man aan het breken, en binnen een kwartiersuur zag ik niets als groote vuren wel drie honderd, en binnen een half uur dronken wij allemaal al koffij, dit alles was zeer schoon om te zien.
Ten elf uren vertrokken wij weder en rekende zoo wat uit ten één uur te Monterotonde te zijn maar wat gebeurde! Toen wij nog een uur afstandig waren van Monterotonde, op een zeer bergachtige heide genaamd Mentana, daar wachten ons de vijand, onze telejeurs welke een kwatier, voor uit waren gaven door het lossen der geweren ons het teeken dat de vijand er was hierop was het in ons leger een groote drukte, de Generaal Komandeur met de Staf, plaatste zich op een hooge berg om alles goed te kunnen overzien en daarna zijn komando te kunnen geven, er ware nog twee Generaals bij , genaamd Generaal Sappi en Generaal Kanster beide uit Rome, Na een weinig tij ds werden wij gekommadeerd de randsels af te leggen en na een zeer schoone aanmoediging en na een hoera van leve Pius Negen, leve de Paus, en weg met al de Garribaldianen, en vijanden van het geloof trokken wij als leeuwen op de vijand in maar tot ons ongeluk waren wij Zouaven wel een groot uur vooruit en dus genoodzaakt met vier duizend man tegen dertien duizend man te beginnen er werdt zoo vurig van beide zijde geschoten dat het was als of het hagelde en na een uur tij ds gevochten te hebben was de grond al overdekt met dooden en gekwetsten en verloren ook menig kameraad ik zag twee Sersants van ons doodleggen welken ons voor vijf minuten nog kommadeerde en vijf minuten later lagen zij in hun bloed te zwemmen het ware beide Sersants van onze kompanie er werden soms vier of vijf kamerade van mij bij mij weggeschoten en de kogels gingen bij mij heen snuiven als of het hagelde zoo dat ik ieder oogenblik niets anders dacht of ik ging mijn kameraden achterna de eeuwigheid in maar toen wij onze vrienden dood zagen liggen werden wij zoo verwoed op hen dat wij op den vijand invlogen als tijgers en daar door honderde Garribaldianen om het leven bragten en verwonden, na een groot uur verschenen de franschen en toen werdt het gevecht zoo hevig dat het wel geleek of het een algemeene slagting was
Ik en anderen met mij konde geen kommando meer horen zij schoten met de kanonnen en wij met onze geweeren
De fransche soldaten welke naaldgeweren hadden die vijf schoten losten in den tijd van vijf minuten het was gelijk als of het donderde hooren en zien verging De vijand hield het in de eerste begin dapper tegen ons uit maar begonnen toch langzamerhand terug te trekken en toen zij in de terugtocht van achteren door anderen troepen van ons werden aangevallen werden zij genoodzaakt zich ten laatsten te moeten overgeven hetgeen zij ook deden zij gaven haar gevangen de Slag heeft vijf en een half uur geduurd en na men zeide was de Slag van Kastifiderdo er maar een kinderspel bij geweest
Toen zij zich overgegeven hadden hebben wij hen alle gevangen genomen en in een groot huis gebragt in het Stadje Memtana alwaar een grooten wacht van ons hun moest bewaren wij namen bij deze Slag dertienhonderd Garribaldianen gevangen en er waren van de kant der vijand over de duizend dooden en gekwetsten, er hadden er in de Slag veel van de vijand de vlugt genomen, zij gooiden haar wapens van haar af en gingen op de loop, dus kunt gij zien wat lafaards zij zijn.

Wordt vervolgd.