Evenementencommissie organiseert een excursie

Bert Krijger

Het is goed het vele mooie van Soest te bewaren en/of in ere te herstellen. Zowel de Historische Vereniging Soest als het Museum Oud-Soest dragen daaraan naar vermogen bij. Maar, ook in andere plaatsen wordt aandacht besteed aan het verleden en het bewaren van belangrijke zaken uit dat verleden. Reden voor de evenementencommissie van de Historische Vereniging Soest om jaarlijks eens 'ons licht op te steken' bij anderen. En dit jaar, in 1991, werd het licht eens opgestoken in het zuidelijk deel van ons land, o.a. Kempenland.

De drie leden van de evenementencommissie gingen niet alleen. Zaterdagmorgen 12 oktober, om 08.00 uur, bij het Museum Oud Soest, stapten 45 geïnteresseerde Soesters/leden van de Historische Vereniging in de bus. In de grote touringcar waren nog maar twee plaatsen open, maar die waren gereserveerd voor twee leden die in Zaltbommel opstapten. Volle bus dus. En zo gingen 50 mensen op stap. Het eerste doel was de Prehistorische Nederzetting in Eindhoven. Dat doel werd bereikt na echter eerst hedendaagse koffie met krentemik te hebben genoten in de Liempdse Barrière. De prehistorische nederzetting in Eindhoven geeft een zeer goed beeld van de leefomstandigheden van ca. 750 tot ca. 50 jaar vóór Christus. Er is een dorpje nagebouwd met daarbij een gemengd bedrijf met schapen, varkens, ganzen, akkers met graansoorten, vlas, bonen en erwten, waterput, schuren en ovens. Eveneens heeft men weefgetouwen nagemaakt, wordt er brood gebakken in gereconstrueerde klei-ovens, maakt men houtskool, vaart men in boomstamkano's en maalt men met een maalsteen graan tot meel.

De woningen met de ruimten voor de dieren, waren zo ingericht dat men nu, in 1991, kan zeggen dat het zó geweest kan zijn. Immers, er waren in de tijd waarin men zich indenkt in dat prehistorisch dorp geen video-banden of fototoestellen om precies vast te leggen hoe men leefde. Maar, het had zo geweest kunnen zijn als men laat zien in dat dorp.

Koude huizen, een groot vuur in het midden, de dieren aan de oostkant van het huis om de koude tegen te houden maar ook om de warmte die de dieren afgeven te gebruiken voor de warmte in huis. Vroeger zou het ook in Soest zo geweest kunnen zijn. Immers, de schaapskooien in Soest hebben de vorm die in de ijzertijd al gebruikt werden. En gemengde bedrijven kent Soest ook nog. Er wordt in Soest ook brood gebakken, elke dag vers.

Dat de door de evenementencommissie georganiseerde brabantse lunch (koffietafel) uitstekend was wordt hier alleen maar vermeld om dat voor de historie vast te leggen. Het was goed, beter gezegd uitstekend.

Hoewel de weersomstandigheden in de loop van de middag slecht werden, was dat geen belemmering om een bezoek te brengen aan het Kempens streekmuseum De Acht Zaligheden. Een museum dat een beeld tracht te geven van de woon- en leefomstandigheden van de Kempische mens vanaf de tweede helft van de vorige eeuw, tot begin deze eeuw. Een boeiend beeld. Ook een beeld dat herkenning gaf. Vooral de wat oudere leden van de historische vereniging herkenden de oude fietsen. Kregen herinneringen bij de oude broedmachine. Kwamen in een nostalgische stemming bij het zien van de vele gebruiksartikelen van het begin van deze eeuw die zij thuis nog gebruikt zouden kunnen hebben. En tot die gebruiksvoorwerpen rekenen wij ook de eenvoudige meubels. Maar, de sfeer in het woongedeelte van het museum werd ook bepaald door de herinneringen aan het 'rijke roomsche leven'. Stolpbeelden en een huiszegen getuigen van een diep geloof dat zin gaf aan het bestaan.

In de regen ging het daarna naar Slot Loevestein. Na het zicht op het eenvoudige leven, nu een kijkje in een echt, groots kasteel. Een kasteel met een geschiedenis, waaronder de ontsnapping van Hugo de Groot in zijn boekenkist. Een kasteel om ontzag voor te hebben. Grote zalen die werden gebruikt voor feesten en als gevangenis. Met een keuken die is voorzien van een enorme schoorsteen. Met een door toeval ontdekt huisaltaar, wellicht gemaakt door een eenvoudig metselaar. Een kasteel met een geschiedenis waar men nieuwsgierig naar is. Vele vragen werden gesteld over de vroegere bewoners. De slotheren, de gevangenisperiode van het kasteel, de legendarische Hoge de Groot en zijn familie. Ook werd gevraagd naar zijn personeel. Zijn dienstmeisje Elisabeth trouwde met de advocaat van Hugo de Groot. Hoe het daarna met haar gegaan is staat in de Kasteelroman nr. 23, kijkt u maar na!

Een fijne dag die voor de deelnemers aan de tocht een goede herinnering zal gaan betekenen. Maar ook een tocht die de deelnemers uit laat zien naar wat in het jaar 1992 geboden gaat worden. Dat zal een lustrumtocht worden. Na 1988, 1989, 1990 en 1991 komt 1992. De vijfde historische tocht. Voor de geschiedenis van de Historische Vereniging Soest zelf.