Flora op de Engh

Mw. C.A. Luitwieler

Als men het Engherbergsteegje vanaf de Soester Engweg naar de gemeente kwekerij afloopt, ziet men diverse kruiden: brede- en smalle weegbree, hondsdraf, deze 3 kruiden helpen tegen brandnetelprikken, men kneust het blad en dept er de "prik" mee in. De grote brandnetel groeit welig op de grafheuvel, die we aan de rechterhand passeren, goed om er soep van te maken (van de jonge brandnetels wel te verstaan). Brandnetels zijn cultuurvolgers, leven op afval (stikstof) .
Engels raaigras, ook rogge-gras geheten, werd geacht één van de beste grassen te zijn voor het vee, goed maar éénzijdig voedsel, dus men is hier weer vanaf gestapt en nu ziet men het gras verwilderd. Vogelmuur is goed voor de kanariepiet, maar voor de mens ook eetbaar.
Voederwikke, hiervan geven de knolletjes in de grond stikstof af, net als lupine.
Akkerwinde ook wel "pispotjes" genoemd. Zwarte nachtschade, hiervan wordt het blad wel gegeten als groente.

Wist u, dat onze aardappel ook een nachtschade is, de "bessen", die net kleine gif-groene aardappeltjes lijken, zijn inderdaad giftig, evenals de andere groene delen. Akkerviooltje.
Akkerdistels, Canadese fijnstraal en knopkruid zijn mede-emigranten van graan en horen hier oorpronkelijk niet thuis. Japanse duizendknoop, ook zo'n vreemdeling, ziet men evenals z'n Hollandse familieleden het perzikkruid en schapezuring het hier goed doen. Heidespurrie, dovenetel, hennepnetel (de witte en paarse hennepnetel), bijvoet (het blad hiervan in de schoenen gelegd helpt tegen vermoeide voeten, men heeft er als het ware een voet bij, vandaar bijvoet), ganzevoet, herderstasje in zuidelijke streken wel eens de beurs van de pastoor genoemd.
De Kleine brandnetel, die toch nog een halve meter hoog kan worden en die in tegenstelling tot de grote brandnetel, éénhuizig is, d.w.z. mannetjes- en vrouwtjesbloemen bij elkaar in "één huis". De plant is één-jarig, terwijl de grote brandnetel een overblijvende, tweehuizige plant is. Er zijn manlijke en vrouwelijke planten, ze "wonen in 2 huizen".
Men ziet gulden roede het "tuinmansonkruid", ook genaamd, in tuinen aangeplant, niet weg te krijgen, ziet men vaak verwilderd. Herik (hebben grote snavels).
Vlasleeuwebek, reigersbek, duizendblad, schijfkamille, kruipende boterbloem. Witte klaver, kleine klaver, melkdistel, varkensgras evenals straatgras, dat hier ook volop groeit en de weegbree, tredplanten, d.w.z. ze groeien juist daar waar veel gelopen wordt en waar een heleboel andere planten het laten afweten, ze hebben nl. ruimte om zich heen nodig.
Nog andere grassoorten: hanepoot, dravik, kweekgras, gewoon struisgras, gewone witbol, trosdravik, groene naaldaar en kropaar.
Bij de kwekerij in de buurt ziet men haagwinde en kopranken. De laatste worden bij het bierbrouwen gebruikt. Men ziet hier ook de vuilboom, de bessen hiervan zijn giftig, de mens krijgt er diarree van (het vuil werd opgeruimd, vandaar vuilboom), maar de vogels kunnen er wel tegen, die hebben een sterkere maag dan wij.
Dit gebied was een oorspronkelijke stuwwal uit de ijstijd-periode.

Geraadpleegde literatuur:
1. Jaarboek Oud Utrecht
2. Wandelingen door Gooi- en Eemland, van prof. J.A. de Rijk, 1905