Beeldende kunst in Soest en Soesterberg (1); Henk Meeuwissen

Ton Hartman

De schrijvers/samenstellers Wim de Kam en Frans Stokhof de Jong wisten bij de start van het bovengenoemde project al dat ze niet volledig zouden zijn. In voorbereiding op een tweede druk willen wij alvast de gelegenheid bieden om wat 'vergeten' kunstenaars te beschrijven, deze keer Henk Meeuwissen.

Hoewel Henk Meeuwissen ( 1920-1994) voldoet aan de criteria gesteld voor het bovenstaande boek, is zijn relatie met Soest marginaal geweest en hoeven wij zijn afwezigheid niet als een hiaat te beschouwen. Henk is geboren in Den Haag als zoon van een kelner. Het gezin verhuisde in 1924 naar Amersfoort, daar starten zijn ouders de exploitatie van hotel café "De Karseboom". Henk begon al op jonge leeftijd met schilderen en schetsen in de stijl van de "Haagse School". Grote namen van die stijl zijn Josef Israëls, Anton Mauve en Willem Mesdag. Na de MULO volgde hij de Kunstnijverheidsschool te Amsterdam. Daar behaalde hij de akte handtekenen met pedagogische aantekening. Aanvankelijk zou hij daarna deAcademicvoor Beeldende Kunst in zijn geboorteplaats volgen, maar bij nader inzien is daarvan afgezien. In de oorlog verloofde hij zich met Annie Engel en een studie aan de Academie zou een langer uitstel tot trouwen zijn. Wel kreeg hij van de bekende Amersfoortse straatschilder Willem van Dam privélessen.

In de Tweede Wereldoorlog begon hij beroepsmatig met schilderen en tekenen: onder andere Amersfoortse stadsgezichten op tegeltjes gebrand. Na de oorlog werd hij leraar technisch tekenen in Scherpenzeel, in de avonduren deed hij reclame tekenen. Na zijn huwelijk (28 februari 1949) met Annie Engel werd hij eerst medewerker en daarna vennoot bij zijn schoonouders: "Engel's lichtdrukinrichting en kantoorboekhandel". Bekendheid verwierf hij met ontwerpen van glas-in-loodramen die door de bekende glazenier Alex Luigjes werden uitgevoerd,

Maar zijn oeuvre was veel groter, hij beheerste verschillende stijlen en technieken. In 1956 verhuisde het gezin Meeuwissen, waarin inmiddels twee zonen Hans (1950) en Jos (1952) waren geboren, naar Leusden. Daar woonde het echtpaar tot 1986, toen ze naar Soest verhuisden. De keuze voor Soest was pragmatisch: een geschikt appartement met veel natuur in de nabije omgeving, het werd het wooncomplex De Soester Duinen aan de Soesterbergsestraat. Oneerbiedig gezegd beschouwden ze Soest een beetje als hun 'groene graf', ze hadden geen belangstelling om deel te nemen aan de Soester samenleving. Nu klinkt dat 'groene graf' misschien ietwat negatief, vroeger was het een teken van welstand. Na een werkzaam leven in een stedelijke omgeving kunnen verhuizen naar een bosrijke omgeving om van de rust te genieten, zo slecht is dat niet. In Soest heeft hij tenminste nog een herkenbare schets geproduceerd: de entree van het appartementencomplex waar zij woonden. Toch hebben we nog een Soester tintje kunnen ontdekken, Henk Meeuwissen heeft het proefschrift van mevrouw Prof. Dr. C. Isings (1919) geïllustreerd. Gezien de leeftijd van mevrouw Isings en het feit dat zij altijd in Soest gewoond heeft behoort zij toch tot een select gezelschap die minimaal 95 jaar hier gewoond hebben. Mevrouw Ina Isings vertelde mij desgevraagd dat zij om te promoveren zelf de uitgave van de dissertatie moest bekostigen. Er werd dan ook voor een kleine oplage gekozen in 1957. De titel van het proefschrift is "Romansglass fromdatumfinds",Engelstalig, en voorzien van meer dan 100 technische tekeningen van Henk Meeuwissen. Mevrouw Isings weet niet (meer) hoe het contact tussen de promovendus en de tekenaar tot stand is gekomen, ze dacht aan een of andere archeologische club.

Zoon Jos beschrijft zijn vader als een zachtmoedige, bescheiden man die niet ambieerde om op een voetstuk gezet te worden, maar alleen al de kwaliteit van de twee geplaatste afbeeldingen rechtvaardigt deze korte levensbeschrijving.

Er is gebruik gemaakt van het artikel in "Leusden Toen" (september 2014) geschreven door Frans van Loenen met medewerking van Jos Meeuwissen, onze dank daarvoor. Daarnaast heeft Frans Stokhof de Jong medewerking verleend.