Soester verenigingen (deel 8) Ren- en Toervereniging Tempo

Wim de Kam

Donderdag, 10 mei 2007. Het regent hard en het is geen weer om te fietsen. Dus pak ik de auto als ik op zoek ga naar de kantine van de Ren- en toervereniging 'Tempo' aan de Industrieweg in Soest. Vlak voor de bocht naar de Belvedereweg (wat een naam voor een straat o deze plek) bevindt zich onopvallend het houten clubgebouw van de vereniging. Het clubgebouw is in 1968 daar gebouwd niet ver van de omgeving 't Hart dat als bakermat van vele wieleractiviteiten van de vereniging kan worden aangemerkt.
In het clubgebouw ontmoet ik Henk Koenen en Bertus Semper, toerveteranen die hun sporen in de vereniging zowel op bestuurlijk als sportief gebied volop verdiend hebben. Enkele jaren na de oprichting zijn ze lid geworden.
De oprichting van de vereniging vond plaats op 22 januari 1950.De eerste voorzitter was Jan van de Broek en de eerste secretaris Herman Schlebaum. De vereniging is na de oorlog ontstaan als een soort afsplitsing van de vereniging De Adelaars uit Hilversum, waar sommige jongens uit Soest en Baarn lid van waren. De bekendste van hen was Evert Grift, die als profrenner nog heeft meegedaan aan de Ronde van Nederland. Evert en ook zijn broer Wout waren zonen van de fietsenmaker en handelaar Hendrik Grift op de Krommeweg/hoek Beckeringhstraat.
Dat pas in 1950 de vereniging werd opgericht wil niet zeggen dat er vóór die tijd in Soest niet hard werd gefietst. Reeds vóór de oorlog onderhield een groep enthousiastelingen een zelfgemaakte wielerbaan aan de Koninginnelaan. Die was aangelegd op een perceeltje grond van Tinus de Zoete, die aan de Koningirmelaan een groente- en kolenzaak had. Het perceeltje was gelegen tegenover het café 't Puntje aan die straat. De naam van de vooroorlogse club en baan was 'Hard gaat-ie'. Deze naam was bedacht door de kruidenier Iko. In het clubgebouw hangt aan de wand ter herinnering aan die naam en het verleden een gevelopschrift 'Hard gaat-ie' dat vroeger was bevestigd op het huis van P. Rouwendaal op de Koningirmelaan/ Meent.
Eén van de grote animatoren voordat de club ter ziele ging was Jan van de Broek, die later de eerste voorzitter werd van Tempo. Iemand die ook actief was voor en na de oorlog was Hessel de Zoete, zoon van de reeds genoemde Tinus de Zoete. (Zie Soester Courant 7-2-1990 de rubriek 'Bij ons op Soest') In het begin lag het accent van de vereniging bij de renafdeling. Naast de reeds genoemde Evert Grift heeft de afdeling in zijn geschiedenis vele bekende renners onder haar leden gekend zoals Jos Schippers, Gerrit Ruttenberg, Theo de Rooy, Jean Paul van Poppel (toen woonachtig in Den Dolder), Jaap van de Broek (achtervolging). In de hoogtijdagen kende de renafdeling 110 licentiehouders. De renafdeling organiseerde gedurende 42 jaar de nationaal bekende Kerstcross in Soestduinen. De laatste in 1996 werd gewonnen door Richard Groenendaal. In 1995 werd op hetzelfde parcours het Nederlands kampioenschap veldrijden verreden (winnaar Adri van der Poel). In 1966 organiseerde Tempo het Nederlands kampioenschap veldrijden. Bij de junioren werd toen Joop Zoetemelk kampioen.
In de loop van de jaren vijftig kwam ook het toeren meer in de belangstelling. De toerafdeling organiseerde prestatietochten zoals de grote ronde om het IJsselmeer en de Vier Paleizentocht. De toerafdeling deed ook mee aan grote wedstrijden als Brussel-Parijs. In de flink gevulde prijzenkasten van de vereniging in het clubgebouw herinneren diverse bekers aan de deelname en het winnen dan wel een eervolle plaats bereiken van die wedstrijd. Aardig is dat in diverse interviews die gehouden zijn in het kader van het project mondelinge geschiedenis ook herinneringen worden opgehaald aan de deelname aan die wedstrijden (o.a. het levensverhaal van Ed de Lange nr. 1074 en het verhaal van Joop Oversteegen nr.1065).

Op de hoogtepunt kende de vereniging wel 117 toerrenners. In de periode 1968 tot 1978 heeft het toeren om allerlei redenen stil gelegen, maar daarna is het weer opgestart en feitelijk is het nu de belangrijkste pijler van de vereniging, die thans nog ongeveer 70 leden telt. De toerafdeling heeft ook een actieve bijdrage geleverd aan de sportieve uitwisseling met Soest in Duitsland. Andere activiteiten zijn de Ronde van Soest en de organisatie van de avondfietsvierdaagse.
Een nieuwe loot in de activiteiten van ontstond in 1987 door de bijdrage aan het Landjuweel. Toen werd met ouderwetse fietsen meegedaan in de optocht. Die fietsen werden bijna allemaal door de mannen van de club gebouwd. Inmiddels is de historische fietsclub met dames en heren in historische kledij bij belangrijke evenementen in en buiten Soest al diverse malen opgetreden. Eén van de fietsen (afkomstig van Ton Alders)heeft een permanente plaats gekregen in het museum Oud Soest.
Hoewel de club voornamelijk uit mannen bestaat zijn er ook vrouwen lid van. De in Soest wellicht bekendste wielrenster uit het verleden Monique Knol, die olympisch kampioen werd in 1988, was geen lid van de vereniging in Soest maar van een zustervereniging in Amersfoort. Bij de organisatie van de huldiging in Soest was Tempo echter wel betrokken.
Bij deze vereniging met een boeiende geschiedenis is de leus 'Hard gaat ie' steeds meer getransformeerd in 'Hard ging ie'. Dat neemt niet weg dat ook nu nog velen plezier beleven aan het toeren en wie weet is nu er steeds meer aandacht wordt gevraagd voor de noodzaak om te bewegen ook een rijke toekomst weggelegd.
Op de foto bij dit artikel ziet u toerrenners met hun sponsor voor een pand aan de van Weedestraat dat inmiddels ook door nieuwbouw is vervangen.